Ο Ιωάννης Βλάχος / Δασκαλογιάννης (1770) και ο Αντώνης Μαρτσάκης (2012)

Στα χίλια εφτακόσια ‘σ τα εξήντα εννέα

‘παναστατούν οι Σφακιανοί, πράμματα ‘ναι γραμμένα

Ο Υψηλάντης τση Βλαχιάς και ο Μαυρομιχάλης

Συνωμοσία ‘κάμανε με το Δασκαλογιάννη

Ζει ο Δασκαλογιάννης;

Αν θες να μάθης των Σφακιών ο τόπος ίντα βγάνει

πες τσι Μαδάρες να σου πουν για το Δασκαλογιάννη

Από την ρωσοκινούμενη Επανάσταση του 1769 (Ορλωφικά) με τον Αλέξ. Ι. Υψηλάντη (παππού του Υψηλάντη του 1821) και τον Σφακιανό δάσκαλο τον Γιάννη, που κατέληξε να γδαρθεί ζωντανός δημόσια στις 17 Ιουνίου 1771, μέχρι τον Ανώνη Μαρτσάκη και τους Κουρήτες που παίζουν, τραγουδούν, χορεύουν στο Μέγαρο Μουσικής το 2012, τίποτε δεν φαίνεται να έχει αλλάξει. Και πώς θα μπορούσε; Αλλάζει η ανάγκη της πνευματικής ελευθερίας ή η λεβεντιά που την ακολουθεί κατά πόδας;