Δίκη Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ: Εντάσεις και εκκένωση της αίθουσας

18/7/2017: Το θερμόμετρο χτύπησε κόκκινο στη δικαστική αίθουσα όταν η Ζωή Γεωργαντά, τότε μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ ανέφερε πως από τα στοιχεία που είχε στη διάθεση της υπολόγισε το έλλειμμα του 2009 μεταξύ 4 και 5%. Τότε το ακροατήριο άρχισε να χειροκροτεί και να φωνάζει «προδότες, κρεμάλα στο Σύνταγμα» με την πρόεδρο να προσπαθεί να επιβάλλει την τάξη.

Η αποθέωση της ανοησίας

Βασίλης Βιλιάρδος

Η Ελλάδα το 2008 είχε μεν δημόσιο χρέος στο 112% του ΑΕΠ της, αλλά το συνολικό χρέος της, το ιδιωτικό και το δημόσιο δηλαδή, ήταν στα επίπεδα της Γερμανίας – ενώ το επόμενο έτος, παρά την (τεχνητή) διόγκωση των ελλειμμάτων, το συνολικό χρέος της παρέμενε χαμηλότερο από πολλές χώρες (γράφημα).

Ο ιδιωτικός της τομέας λοιπόν ήταν απολύτως υγιής, με ελάχιστα κόκκινα δάνεια, οι τράπεζες επίσης, δεν υπήρχε καμία φούσκα ακινήτων όπως στην Ιρλανδία και στην Ισπανία, ενώ το χρηματοπιστωτικό της σύστημα δεν ήταν εκτεθειμένο στα ανυπόθηκα δάνεια χαμηλής εξασφάλισης των Η.Π.Α. – τα οποία κόστισαν μόνο στη Γερμανία διασώσεις της τάξης των 500 δις €.

Jean Monnet: Τα έθνη της Ευρώπης πρέπει να οδηγηθούν στη δημιουργία ενός υπερκράτους χωρίς οι λαοί τους να καταλάβουν τι συμβαίνει

Ο Ζαν Μονέ θεωρείται από τους πατέρες της ίδρυσης της ΕΕ και χαρακτηρίζεται ως η ενωτική δύναμη πίσω από τη γέννησή της.

Ο Γάλλος αυτός πολιτικός και οικονομικός σύμβουλος αφιέρωσε τη ζωή του στην προώθηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Ήταν η έμπνευση πίσω από το «Σχέδιο Robert Schuman», το οποίο προέβλεπε τη συγχώνευση της δυτικής ευρωπαϊκής βαριάς βιομηχανίας.

Η επικρατούσα εντύπωση για την 14η Ιουλίου 1789

Έτσι εκδικούμαστε τους προδότες (Οι επαναστάτες με τα κεφάλια της φρουράς της Βαστίλλης)

«Πτώση της Βαστίλλης, Άλωση της Βαστίλλης, Κατάληψη της Βαστίλλης, Εισβολή στην Βαστίλλη».

Με αυτούς ή παραπλήσιους όρους καταγράφεται στην Ιστορία ο λαϊκός θρίαμβος της 14^ης Ιουλίου 1789 στο Παρίσι. Αυτόν τον συμβολισμό επέλεξε η Γαλλική Επανάσταση, το καμάρι της νεώτερης εποχής σύμφωνα με την επικρατούσα θεώρηση για το πέρασμα στην «εποχή ελευθερίας» του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Όσο παραπλανητική και ψευδής είναι η θεώρηση αυτή, άλλο τόσο είναι και ο συμβολισμός της. Με μικρότερα γράμματα, η Ιστορία της «Άλωσης» αναφέρει την «Παράδοση» της Βαστίλλης. Ο διοικητής της φρουράς άνοιξε την πύλη. Η συμφωνία σεβασμού της ζωής δεν τηρήθηκε από τον όχλο. Ακολούθησαν τα γνωστά λιντσαρίσματα, οι αποκεφαλισμοί της φρουράς και η κατεδάφιση της φυλακής της Βαστίλλης (δεν υπάρχει από τότε). Στους 7 αποφυλακισμένους κρατούμενους δεν περιλαμβανόταν ο Μαρκήσιος ντε Σαντ, επειδή 10 μέρες πριν, είχε φωνάξει ότι απειλείται η ζωή του και είχε μεταφερθεί εκτός της Βαστίλλης. Αποφυλακίστηκε λίγους μήνες αργότερα από το νέο Έθνος που συγκροτήθηκε.

Περί της λεγομένης «επιστημονικής αθεΐας»

Αλεξάνδρος Π. Κωστάρας*

Ενα από τα πολλά «φρούτα» που παράγει ο γνωστός από παλιά «αγρός» της αθεΐας είναι και η λεγόμενη «επιστημονική αθεΐα», που αποτελεί «καρπό» μιας καινούργιας «ποικιλίας», η οποία προέρχεται από τη «γενετική μετάλλαξη» της επιστήμης. «Γενετιστές καλλιεργητές» αυτής της «ποικιλίας», αλλά και «έμποροι» των «μεταλλαγμένων φρούτων» της είναι δύο Αμερικανοί επιστήμονες, ο νομπελίστας φυσικός Στίβεν Γουάινμπεργκ και ο επίσης φυσικός Βίκτορ Στέιντζερ, οι οποίοι μέσα από τους κόλπους του κινήματος της «επιστημονικής αθεΐας» που δημιούργησαν προβάλλουν ως «απόστολοι» ή «ευαγγελιστές» αυτής. Η πεμπτουσία της «κηρύγματός» τους συνοψίζεται στη σκέψη ότι, «όπως αποδεικνύεται επιστημονικά (!), ο Θεός είναι ένας μύθος, που τον επινόησαν και τον συντήρησαν κάποιοι επιτήδειοι, για να βαυκαλίζουν τους αγράμματους και να εκμεταλλεύονται τους αφελείς».

Ο πατήρ Παΐσιος μού είπε… [και μού έγραψε] (Αθ. Ρακοβαλής)

Ο πατήρ Παΐσιος μού είπε …

Περί αυτοκτονίας

… αυτοί που αυτοκτονούν πάνε να ξεφύγουν από το μεγάλο ψυχικό πόνο που νοιώθουν. Πέφτουν όμως σε πολύ μεγαλύτερο βάσανο, στα χέρια του διαβόλου που τους βασανίζει ανελέητα. Βλέπεις έχουν υπερηφάνεια. Αντί να κάτσουν να σκεφτούν, μήπως έχω φταίξει σε τίποτα, να εξετάσουν, να δουν τον εαυτό τους τι λάθη έκαναν, να πάνε να μετανοήσουν, να αλλάξουν τακτική, να πάνε να εξομολογηθούν, και έτσι να ανακουφιστούν και να γλυτώσουν από τον πόνο, αυτοί λόγω υπερηφάνειας, δε θέλουν να ταπεινωθούν. Όλα τα στραβά, όλα τα λάθη τα βλέπουν στους άλλους και τον εαυτό τους τον βγάζουν λάδι… Είναι μεγάλη αμαρτία η αυτοκτονία. Περιφρονούν το δώρο του Θεού, τη ζωή που τους δόθηκε… Είναι σα να δίνεις σε κάποιον ένα δώρο και αυτός να σου το πετάει πίσω στα μούτρα… Μήπως μπορείς να προσθέσεις μία μέρα στη ζωή σου; …πώς την καταστρέφεις μετά;

…[και μού έγραψε]

«Θύελλα» (Μένη Παπαηλιού), η πρωταντάρτισσα της Ρούμελης

(Άγνωστη μαρτυρία και φωτογραφίες)

Ανάμεσα στις χιλιάδες γυναίκες και άντρες που υπηρέτησαν υψηλά ιδανικά και πολέμησαν στην Εθνική Αντίσταση, κάποια πρόσωπα ξεχώρισαν και έγιναν σύμβολα του αγώνα του λαού μας και τα ονόματά τους αναγράφονται  στα κεφάλαια της Ιστορίας που διαβάζουν οι νεώτερες γενιές. Το γεγονός αυτό δεν το επεδίωξαν, βέβαια, οι ίδιοι (έζησαν και έδρασαν ηρωικά, όχι για να ξεχωρίσουν από τους συναγωνιστές τους αλλά εκτελώντας το χρέος τους απέναντι στο λαό και τη συνείδησή τους), ούτε μειώνει την προσφορά των χιλιάδων ηρώων της Αντίστασης που ο πολύς κόσμος δεν θα μάθει ποτέ τα ονόματά τους. Μια τέτοια περίπτωση ανάμεσα στις γυναίκες της Εθνικής μας Αντίστασης που έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά και την κοινωνική προκοπή, αποτελεί η Μένη Παπαηλιού – Ψυχράμη που, με το αντάρτικο ψευδώνυμο «Θύελλα», η δράση της πέρασε στο λαϊκό θρύλο.