Γιατί η δημοκρατική Ευρώπη βαδίζει τον δρόμο του φασισμού; (Μέρος Β΄)

Η Ευρώπη ως μέτοχος της Ελληνικής ιδέας #2

This is not a Coup (αποσπάσματα του ντοκιμαντέρ, σχολιασμός) – Μέρος Β΄

(δείτε το Α΄ Μέρος)

Στέργιος Π. Ζυγούρας

Υπάρχει άλλη εξήγηση στην σύγκρουση δημοκρατίας-τραπεζών;

Πώς χτίζεται η προπαγάνδα: Σύμφωνα με τον Finlay, την εποχή του Ηράκλειου η Γραικία βρίσκεται υπό Ρωμαϊκή (χριστιανική) κατοχή, ενώ μετά το 717 η αυτοκρατορία μετατρέπεται σε Γραικική ή Βυζαντινή (ελληνοχριστιανική). Το 1821 ανασταίνεται η αρχαία Γραικία! Άραγε, την ίδια γνώμη είχε και ο Ανδρούτσος, στον οποίο αρχικά είχε προσκολληθεί;

Ένα από τα βασικότερα κομμάτια του παρελθόντος που λείπει, τόσο στους Έλληνες όσο και στους λοιπούς Ευρωπαίους, είναι η ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης. Ενός γεγονότος που ξεκίνησε και εξελίχθηκε ως διεθνές γεγονός για να καταλήξει και να αποτυπωθεί, τελικά ως εθνικό (με την στενή έννοια). Η γνώση της διεθνούς σύγκρουσης γύρω από το κοσμοϊστορικής σημασίας γεγονός του 21 θα ήταν καταλυτική για την αποσαφήνιση τόσο των δυο συγκρουόμενων πλευρών, όσο και των όρων “αναγέννηση-διαφωτισμός-παράδοση-νεωτερικότητα”. Κι αν οι Έλληνες έχουν δυνατότητες να καταλάβουν ευκολότερα το τι συνέβη πριν δυο αιώνες, οι δυτικοί έχουν σοβαρότατη αδυναμία, καθώς η Επανάσταση θεωρείται γι’ αυτούς κεφάλαιο της “ξένης” ιστορίας και η γνώση τους είναι καθαρά μονόπλευρη. Και η πλευρά που αποτυπώνει την ιστορία έχει αποκρύψει, έχει αντιστρέψει, έχει ρίξει τόνους ψεμάτων στο θέμα “Ελληνική Επανάσταση / Αναγέννηση”, προβάλλοντας αναπόδεικτα κεντρικά τσιτάτα ψυχολογικού τύπου και αποφεύγοντας την πλούσια τεκμηρίωση που καταγράφεται σε όλη την Ευρώπη. Ακόμα και ο τίτλος στην Δύση είναι διαφορετικός (και ως ένα σημείο έχει επιβληθεί στην ελληνική βιβλιογραφία). Λέγεται “Αγώνας / Πόλεμος της Γραικικής Ανεξαρτησίας” και περιγράφεται ως νεωτερικός κοινωνικός αγώνας για ανεξαρτησία από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και συγκρότηση έθνους (κράτους) ελληνόφωνων που έπαψαν να έχουν κρατική υπόσταση όταν ο Φίλιππος Β΄ νίκησε στην μάχη της Χαιρώνειας Αθηναίους, Θηβαίους και συμμάχους.

Γιατί η δημοκρατική Ευρώπη βαδίζει τον δρόμο του φασισμού; (Μέρος Α΄)

Η Ευρώπη ως μέτοχος της Ελληνικής ιδέας #2

This is not a Coup (αποσπάσματα του ντοκιμαντέρ, σχολιασμός) – Μέρος Α΄

Στέργιος Π. Ζυγούρας

Πολύ σημαντικό και χρήσιμο μπορεί να χαρακτηρισθεί το τελευταίο ντοκιμαντέρ του Άρη Χατζηστεφάνου και της InfoWar “This is not a coup” (Δεν είναι πραξικόπημα). Σημαντικό για όσα συμπυκνώνει και χρήσιμο για όσα το ξεπερνούν, επειδή κάποια απ’ αυτά τα αγγίζει, δίνοντας το έναυσμα του προβληματισμού. Προβάλλουμε εδώ ορισμένα αποσπάσματα από την παρουσίασή του στο κανάλι RT (δεν έχει δοθεί ακόμη ελεύθερο στην δημοσιότητα) καταθέτοντας και μια άποψη για το επέκεινα στο δεύτερο μέρος του άρθρου.

Το ντοκιμαντέρ αναδεικνύει την χρησιμοποίηση του Ευρώ από την ΕΚΤ και την Κομισιόν ως μέσου πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης. Συνδυάζει τα όσα έγιναν στην Ιταλία, την Ιρλανδία, την Ελλάδα, την Κύπρο τα τελευταία έξι χρόνια. Εξηγεί έννοιες που τα κράτη αποσιωπούσαν πριν επιβληθεί το Ευρώ. Πριν το 2009 ελάχιστοι γνώριζαν τι είναι και πώς σχετίζονται Spread, ELA, CDS, Goldman Sachs, οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης, ΕΚΤ και Κεντρικές Τράπεζες των κρατών-μελών της Ε.Ε. Ταυτόχρονα, το ντοκιμαντέρ επιχειρεί να ξεπεράσει το τεχνικό επίπεδο και να εξηγήσει στον μέσο Ευρωπαίο από πού πηγάζει η φασιστική νοοτροπία της ΕΚΤ και της Κομισιόν, από πού πηγάζει η αντίφαση του φασισμού με το ευρωπαϊκό κεκτημένο της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων του πολίτη. Σχολιάζουμε λοιπόν το έργο της ομάδας του InfoWar με αφορμή την φιλοδοξία του να φύγει πέρα από τα τεχνικά στοιχεία και να διερευνήσει την σύνδεση πολιτικής-οικονομίας και την αιτία κατασκευής του Ευρώ.

Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση παρακάμπτει το κράτος δικαίου;

Η Ευρώπη ως μέτοχος της Ελληνικής ιδέας #1

Υπόθεση ΕΛΣΤΑΤ: Ο ρόλος της Ευρώπης & του ΔΝΤ στην υπόθεση που έβαλε την Ελλάδα στα μνημόνια και ο ρόλος των παπαγάλων στα ελληνικά ΜΜΕ

Στέργιος Π. Ζυγούρας

Αφού είδαμε αρκετά επεισόδια του θέματος «Η Ελλάς ως μέτοχος της Ευρωπαϊκής ιδέας», ας δούμε το ίδιο θέμα αντίθετα: «Η Ευρώπη ως μέτοχος της Ελληνικής ιδέας». Η οπτική αυτή εξετάζει αν η Ευρώπη τηρούσε και αν συνεχίζει να τηρεί τις ιδρυτικές της διακηρύξεις (ορθός λόγος, δημοκρατία κλπ).

La calunnia e un venticello. Η συκοφαντία της Δύσης εναντίον των Ελλήνων και η τιμή που τους γίνεται

Ο Μοντεσκιέ το 1734 «ιδρύει» την αρχαία Γραικία (Grèce) και την διαχωρίζει από την Μακεδονία (Macédoine)

Πριν δύο αιώνες η συκοφαντία αφορούσε στους κλεφταρματολούς, τους πρόκριτους, τον οικουμενικό Πατριάρχη, τον Καποδίστρια. Τα φράγκικα λεξικά είχαν προ πολλού ταυτίσει τους Γραικούς με τους απατεώνες (Έλληνες δεν υπήρχαν παλιά για τους δυτικούς) και αυτό κράτησε ως το 1960. Και ενώ φαινόταν πως μόνον η αρχαία Ελλάδα (όχι όλη) είχε αξία για τους δυτικούς, ενώ όλο το κίνημα του δυτικού φωτός λεγόταν «φιλελληνικό», τελικά η χώρα ιδρύθηκε το 1830 ως «Γραικία» (Grèce, Greece, Griechenland). Τα περίεργα όμως δεν σταματούν εδώ. Ενώ σύμφωνα με την Δύση μόνον οι εθνικοί και όχι οι υπερεθνικοί Έλληνες υπήρχε προοπτική να αναγεννηθούν, τα δημοσιεύματα φρόντιζαν να διαχωρίζουν τους Έλληνες από τους Ρωμαίους και τους αρχαίους Έλληνες από τους Μακεδόνες. Γιατί, άραγε, τόση φροντίδα να ξεχωρίσουν αυτοί που είναι ξένοι μεταξύ τους;

Αριστερή και δεξιά δημοκρατία, αριστερό και δεξιό μαύρο

Πιστός στο προφίλ της απόλυτης αναξιοπιστίας του παρέμεινε ο Αλέξης Τσίπρας. Σε μια παλαιοκομματικού τύπου εμφάνιση (με φόντο τα δημόσια έργα) ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε σήμερα για την κοινωνική διαχείριση των χρημάτων που θα εισπράξει (;) από τις νέες τηλεοπτικές άδειες. Γιατί είναι πάγια αναξιόπιστος; Για πάρα πολλούς λόγους, κυρίως όμως επειδή δεσμεύεται και πάλι για το αυτονόητο, δείχνοντας ξανά ότι δεν είναι (αυτονόητο). Ποια είναι η δουλειά μιας κυβέρνησης; Δεν είναι να τηρεί τους νόμους και να εργάζεται υπέρ του δημόσιου συμφέροντος; Κι όμως ο Αλέξης Τσίπρας προκήρυξε δημοψήφισμα για μείζον εθνικό θέμα, δεσμευόμενος προκαταβολικά ότι θα σεβαστεί το αποτέλεσμά του. Γιατί να κάνει μια τόσο αυτονόητη δήλωση; Γιατί -προφανώς- έκρινε ότι αυτή η δήλωση είχε κάτι να του προσφέρει, όταν ελάχιστο χρόνο μετά ο ίδιος θα την έγραφε στα παλαιότερα των υποδημάτων του.

Θ/K Γ. Αβέρωφ: το σημερινό πλωτό μουσείο που την 1-9-1911 υποδέχθηκαν οι Έλληνες ως θωρακισμένο καταδρομικό

Είναι το μοναδικό κομμάτι ελληνικής επικράτειας στο οποίο η ελληνική σημαία κυματίζει ασταμάτητα επί 105 χρόνια. Το πλοίο παρελήφθη στην Ιταλία τον Μάιο του 1911 και κατέπλευσε στο Φάληρο την 1η Σεπτεμβρίου 1911. Τον Οκτώβριο του 1944 στην Ακρόπολη υψώθηκε και πάλι η ελληνική σημαία. Η γαλανόλευκη που κυμάτισε στην απελευθερωμένη Αθήνα ήταν η σημαία του «Αβέρωφ».

Προτάσεις για το μάθημα Ιστορίας στον εθνικό διάλογο για την παιδεία

Άγγελος Παληκίδης, λέκτορας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Γεώργιος Χείλης, καθηγητής ΠΕ02 στο 1ο ΓΕΛ Μενεμένης