European Commission: «New Chapter for Greece» – Η Ε.Ε. εμπαίζει το σύμπαν. Αναμενόμενο.

Συνεχίζοντας την εικονική της πραγματικότητα, η Ευρωπαϊκή Ένωση -και συγκεκριμένα η Κομισιόν- διαφημίζει το έργο της στην Ελλάδα από το 2010 ως σήμερα. Με την απόλυτη ξεδιαντροπιά που της χαρίζει ο ευρωμονόλογός της, λέει περήφανα ότι έσωσε την Ελλάδα και έβαλε την οικονομία της στην σωστή τροχιά. Μέχρι εδώ, θα μπορούσε κάποιος και να απαντήσει. Όταν όμως η Ελλάδα «συγκατατίθεται» όντας υπό «πτώχευση» και αυστηρή κηδεμονία στην «Βόρεια Μακεδονία», τότε κάθε συζήτηση αποτελεί στήριγμα στην εικονική πραγματικότητα της Ευρωκυβέρνησης, της ΕΚΤ και της «ανεξάρτητης» ΕΛΣΤΑΤ. Δείτε το σύντομο βίντεο στους συνδέσμους που ακολουθούν. Κατά «σύμπτωση», πάλι λείπει ο σταυρός από τις κυκλαδίτικες Εκκλησίες.

Advertisements

Το Ανατολικό Ζήτημα ξανά στο προσκήνιο. Το ονοματολογικό στα Βαλκάνια και ο νεο-οθωμανισμός

Το 1829 έγινε ο πρώτος τεμαχισμός του «μεγάλου ασθενούς»

Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα

«Η Συνθήκη της Λωζάννης, που μεταξύ άλλων ορίζει τα δικαιώματα της Ελλάδας και της Τουρκίας σε νησιά στο ανατολικό Αιγαίο, χρειάζεται επικαιροποίηση», είχε δηλώσει ο Τούρκος πρόεδρος Ρ. Τ. Ερντογάν σε συνέντευξη του στο δημοσιογράφο Α. Παπαχελά τον Δεκέμβριο που μας πέρασε.  «Όταν μιλάω για επικαιροποίηση, μπορούμε να συζητήσουμε τα πάντα, από το Α έως το Ω. Μπορεί η Ελλάδα να ενοχλείται με κάποια θέματα, με συγκεκριμένες προβλέψεις, αλλά μπορούμε να καθίσουμε κάτω και να συζητήσουμε», τόνισε χαρακτηριστικά.

«Macedonians AND Greeks» recognized by Greece (at last!)

Μετά την προαναγγελία της 13/6/2018, σήμερα, 17/6/2018 η ελληνική κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου αναγνώρισε σε διεθνές επίπεδο ότι οι «Μακεδόνες» είναι κάτι διαφορετικό από τους «Έλληνες». Τα σχόλια και η ανάλυση, τούτη την ώρα περιττεύουν. Το αντικειμενικό γεγονός είναι ότι για πρώτη φορά, επίσημα, το κράτος της Γραικίας δέχεται αυτό για το οποίο μόχθησαν επί δυο αιώνες τουλάχιστον οι δυτικοί της «σύμμαχοι»: Άλλοι είναι οι ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ και άλλοι είναι οι ΕΛΛΗΝΕΣ της Γραικίας! Ο ακρογωνιαίος λίθος για την ίδρυση ενός κράτους με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη τέθηκε. Το κράτος θα λέγεται «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» και θα είναι ξεχωριστό από το κράτος των Αθηνών. Αν αυτό συνδυαστεί με τις απειλές εναντίον της Ηπείρου, της Θράκης, των νησιών του Αν. Αιγαίου και της Κρήτης, τότε, βαδίζουμε ολοταχώς για μιαν «Ελλάδα» στα όρια του 1881. Αυτή δεν ήταν ανέκαθεν η επιδίωξη της Δύσης; (εδαφικά, τουλάχιστον).

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1819 ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 (14ο μέρος)

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 13^ο ΜΕΡΟΣ

5. La calunnia è un venticello. Ποιον Καποδίστρια προσπάθησε να δολοφονήσει η πένα του Κοραή και να εξαφανίσει η παρέμβαση του Δημαρά;

Στον 18^ο αιώνα η δυτικότροπη επίθεση κατά της χριστιανικής πίστης περνάει μέσα από το δόγμα της φυσιοκρατίας και την ιδέα της ανθρώπινης λογικής που «ελεύθερη» μπορεί να εξετάσει αν η πίστη αληθεύει. Μέσω της ψυχολογίας (αυτοχαρακτηρισμοί και φενάκες), η επιστήμη εμφανίζεται να μην επιβεβαιώνει και να αμφισβητεί τον Θεό της Βίβλου. Το νεωτερικό πακέτο περιλαμβάνει και την «διατήρηση» της χριστιανικής κατήχησης, την οποία από θεϊκή αποκάλυψη – πατερική θεολογία μετατρέπει σε ηθικιστική φιλοσοφία. Την εκφράζει το νεωτερικό εθνικό κράτος. Ο χριστιανισμός από κοινωνική ομολογία πίστης γίνεται εθνική παράμετρος, υποταγμένη στην πολιτική και ειδικότερα στην κοινοβουλευτική δημοκρατία. Από τον 16^ο αιώνα στη Δύση, από τον 19^ο αιώνα και στην κατακερματισμένη Ανατολή.

Αναφερθήκαμε συχνά σε συνειδητά «αντιχριστιανική» τάση μέσα στον πνευματικό και εταιρικό χώρο της Ευρώπης. Αυτό σημαίνει ότι διακρίναμε δυο σταθερές, αντίπαλες τάσεις που δεν περιορίζονται μέσα σε έθνη ή κρατικά σύνορα και οι οποίες συγκρούονται μεταξύ τους, χωρίς να σημαίνονται ή να ταυτοποιούνται εκατέρωθεν. Ανάλογα με την περιοχή, τον χρόνο και τις επί μέρους συνθήκες, η σύγκρουση λαμβάνει μορφές όπως το «ανατολικό ζήτημα», η «αμερικανική χειραφέτηση», η «κοινωνική εξέγερση», ενώ το χρήμα, που κινεί τα πάντα, έρχεται κι αυτό να οριστεί ως εμπορικό κέρδος με δυο τρόπους, τη στιγμή που ο ένας απ’ αυτούς ορίζει ήδη τα χρηματιστηριακά παίγνια και θεμελιώνει τα ιδιωτικά νομίσματα μέσω των ιδιωτικών κεντρικών τραπεζών που δανείζουν τα κράτη. Το ποιος από τους δυο (χριστιανοί ή αντιχριστιανοί) ξεκινά και ποιος σπεύδει εκ των υστέρων στην υπόθεση της ευρωπαϊκής αναγέννησης και του διαφωτισμού είναι ένα ενδιαφέρον, αλλά ξεχωριστό ερώτημα.

Μαρία Ευθυμίου: Οι αστείρευτες δυνάμεις του ελληνισμού τις τελευταίες 4 χιλιετίες

Η Μαρία Ευθυμίου μιλά για τις διαχρονικές δυνάμεις του ελληνισμού και το υπερόπλο της Ελληνικής Γλώσσας

Η πανεπιστημιακή ιστορικός Μαρία Ευθυμίου είναι ήδη γνωστή σε πολύ ευρύ κοινό, χάρη στις δραστηριότητες που ασκεί για πάρα πολλά χρόνια εκτός του Πανεπιστημίου. Μπορεί κάποιος να συμφωνεί ή να διαφωνεί με απόψεις και θέσεις της. Όλοι όμως θα αναγνωρίσουν ότι έχει το θάρρος να λέει τη γνώμη της δημόσια, να έχει μια πολιτική θέση, στηριζόμενη -φυσικά- στον επιστημονικό της λόγο. Εφόσον η ιστορία εξακολουθεί να αποτελεί καίριο μοχλό πολιτικής προπαγάνδας, το πεδίο είναι δύσβατο και πολλοί το αποφεύγουν. Αν μη τι άλλο, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η Μαρία Ευθυμίου αντιστέκεται σθεναρότατα στην χρόνια ποινικοποίηση της ανάδειξης της παγκόσμιας πρωτοκαθεδρίας του Ελληνικού πολιτισμού, με έναν λόγο σοβαρό και τεκμηριωμένο.

Νικ. Βλάχου: Το Μακεδονικόν ως φάσις του Ανατολικού Ζητήματος 1878 – 1908

Οἱ ἐκ­δό­σεις Ἑ­λί­κρα­νον, στὴν προ­σπά­θειά τους νὰ συμ­βάλουν στὴν ἱ­στο­ρικὴ ἔ­ρευνα, σή­μερα προ­παν­τὸς ποὺ κρί­νε­ται τόσο ἀ­ναγ­καία, πα­ρου­σι­ά­ζουν τὸ κο­ρυ­φαῖο ἱ­στο­ρικὸ βι­βλίο τοῦ κα­θη­γητῆ Νι­κο­λάου Βλά­χου, «Τὸ Μα­κε­δο­νι­κὸν ὡς φά­σις τοῦ Ἀ­να­το­λι­κοῦ Ζη­τή­μα­τος 1878 – 1908», ποὺ ἐκ­δό­θηκε γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Ἀ­θήνα τὸ 1935.

Πι­στεύ­ουμε ὅτι σή­μερα, ποὺ βρί­σκον­ται στὴν ἐ­πι­και­ρό­τητα οἱ δι­α­πρα­γμα­τεύ­σεις με­ταξὺ Ἑλ­λά­δας καὶ Σκο­πίων γιὰ τὸ ζή­τημα τῆς ὀ­νο­μα­σίας, τὸ σπου­δαῖο αὐτὸ ἔργο θὰ συμ­βά­λει τὰ μέ­γι­στα ἀπὸ ἐ­πι­στη­μο­νι­κῆς καὶ ἱ­στο­ρι­κῆς ἄ­πο­ψης, μιᾶς καὶ ὁ κα­θη­γη­τὴς χα­ρα­κτη­ρι­ζό­ταν ἀπὸ ὅλη τὴν ἐ­πι­στη­μο­νικὴ κοι­νό­τητα ὡς σχο­λα­στι­κὸς ἐ­ρευ­νη­τής, ἀν­τι­κει­με­νι­κὸς καὶ ὑ­πη­ρέ­της τῆς ἱ­στο­ρι­κῆς ἀ­λή­θειας.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1819 ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 (13ο μέρος)

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 12^ο ΜΕΡΟΣ

Δέκα από τις προσωπογραφίες του Ι. Α. Καποδίστρια. Ούτε οι περιγράφοντες τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του πολιτικού κατάφεραν να συμφωνήσουν μεταξύ τους στα βασικά του γνωρίσματα

Μετά απ’ αυτά, η ανάγνωση της «Επιστολής» του Καποδίστρια προς τους Φίλους με τους οποίους συναντήθηκε στην Κέρκυρα ανήμερα το Πάσχα 1819 και προς όλους τους Έλληνες την 25^η Μαρτίου 1821 [τότε δημοσιοποιήθηκε ευρύτερα – για την επιστολή βλ. 3^ο μέρος] είναι περισσότερο κατανοητή. Η ίδια η επίσκεψή του γίνεται περισσότερο ξεκάθαρη. Η ενδοεταιρική κρίση του 1818 ίσως προκάλεσε και την επί τόπου επίσκεψη Καποδίστρια, ίσως την έκανε πιο επιτακτική, ίσως την επίσπευσε. Φαίνεται ότι η παρουσία του Καποδίστρια στην Κέρκυρα εξομαλύνει τοπικά και πρόσκαιρα τις σχέσεις των Φίλων ή Φιλόμουσων με τον βρετανικό παράγοντα (την Φιλόμουσο της Βιέννης με την Φιλόμουσο των Αθηνών). Ο Καποδίστριας ξεβγάζεται με ούριο άνεμο, σχετικά με την άφιξή του στα Επτάνησα. Τα εταιρικά θέματα «διευθετούνται» και «επί τόπου», τα διεθνή -φανερά και κρυφά- είναι δεδομένα. Η εμφάνιση του Αλ. Υψηλάντη θα δικαιολογηθεί αργότερα μέσα από το συμφωνητικό της 22-9-1818. Με τα υπάρχοντα στοιχεία δεν μπορούμε να πούμε αν το «συμφωνητικό» είχε και αυτή την επιδίωξη, πιθανότερο φαίνεται το «όχι». Στα τέλη του 1818 η κήρυξη της Επανάστασης εξαρτιόταν μόνον από την συμφωνία της Εταιρείας με τον Αλή πασά. Άρα, το 1819 δεν έχουμε ραγδαία επέκταση της Εταιρείας, αλλά μια φαινομενική επανεκκίνηση που να κατευνάζει την πλευρά του Κοραή. Την επανεκκίνηση αυτή, μη μπορώντας να την ονομάσουν και να την δικαιολογήσουν οι καποδιστριακοί, την καλύπτουν -κατά το δυνατόν- με τις καταγραφές του Ξάνθου, του Φιλήμονα, του Λεβέντη.