«Για το καλό του», ο άνθρωπος ωθείται να ασπαστεί μια νέα πίστη. Αρωγοί της προσπάθειας: Υπολογιστές και Κινητά

Παρότι η διάκριση «καλού-κακού» παραμένει, τα κριτήρια αλλάζουν. Το ίδιο και για την «ελευθερία» η οποία από τον 18^ο αιώνα ορίζεται νεωτερικά από μέρος της ΔύσηςΕδώ και πολλά χρόνια το cloud computing και η απομακρυσμένη αποθήκευση προσωπικών αρχείων του χρήστη προβάλλεται ως η «απόλυτη ελευθερία». Είναι πράγματι έτσι;

Secure Boot με Security Key, TPM (Trusted Platform Module), UEFI, BitLocker (κρυπτογράφηση), User Account = οικειοποίηση του hardware ενός χρήστη από την εταιρεία software που «εγκατέστησε» πρώτη το λειτουργικό της σύστημα.

Πολλοί χρήστες ήδη χρησιμοποιούν imap protocol και internet browsers για πρόσβαση στο e-mail τους. Άλλοι αποθηκεύουν τα αρχεία τους και σε cloud drives ή μόνον εκεί. Με τρόπους σαν κι αυτούς η τοπική αποθήκευση σε μέσα ελεγχόμενα απόλυτα από τον χρήστη έχει πάει περίπατο. Το ίδιο και η κατοχή των δεδομένων.

Σε ποιον Θεό αναφέρεται η πίστη όταν ένας ιδιωτικός οργανισμός εκδίδει το δολάριο;

Εδώ όμως δεν ασχολούμαστε μ’ αυτό το θέμα, αλλά με κάτι ευρύτερο. Ασχολούμαστε με το τι είναι «Πίστη» ή «Εμπιστοσύνη» (Trust) στον ψηφιακό κόσμο. Γιατί και πώς οι μεγάλες εταιρείες λογισμικού ορίζουν κομμάτια hardware και software ως «Trusted».

Στα δυο βίντεο εξηγείται ιδιαίτερα το θέμα με τα Windows 11 που διευρύνουν την πρακτική της «δωρεάν αναβάθμισης» η οποία ξεκίνησε με τα Windows 10. Είναι πλέον γνωστό ότι όταν κάτι στο εμπόριο δίνεται «δωρεάν» τότε το προϊόν είναι ο πελάτης. Και η Microsoft έκανε σαν τρελή από το 2015 για να αναβαθμίσει «δωρεάν» τα Windows 7 ή 8 με τα Windows 10 σε κάθε hardware που ήταν εγκατεστημένα. Το ίδιο κάνει και σήμερα.

Μicrosoft wants to control what you can do with your computer. They want to force you to authenticate to them to use your computer. They want to lock all of the data that is on your computer and store the key on their computers. [1^ο βίνετο]

Όμως η ιστορία δεν περιορίζεται στην Microsoft. Apple και Google ακολουθούν ανάλογη πορεία με τα iOS, MacOS, Android και άλλες εκδόσεις λειτουργικών συστημάτων. Όλο και περισσότερο τα «δωρεάν» ή πληρωμένα προγράμματα δίνονται αποκλειστικά μέσα από το Microsoft Store, το App Store και το Google Play store. Κάθε πλατφόρμα τείνει να περιορίζει όλο και περισσότερο τον χρήστη ως προς την ελεύθερη επιλογή και εγκατάσταση του software. Ένα τμήμα προγραμμάτων γραφείου παρέχεται διαδικτυακά,  ενώ ένα τμήμα του software ήδη δεν πωλείται, μόνο νοικιάζεται και τα δεδομένα του χρήστη αποθηκεύονται στο cloud.

Το δεύτερο βίντεο εκτός του «cloud TPM» και της δυνατότητας των εταιριών Apple, Microsoft, Google να απεγκαθιστούν εφαρμογές από τις συσκευές χρηστών με τα δικά τους κριτήρια, εξηγεί την εφαρμογή «Smart App Control» που περιλαμβάνεται στην τελευταία αναβάθμιση των Windows 11. Σύμφωνα με την Microsoft «Smart App Control adds significant protection from malware, including new and emerging threats, by blocking apps that are malicious or untrusted.» Δηλαδή η Εταιρεία αναλαμβάνει να καθορίζει ποιο Software μπορούμε να εμπιστευόμαστε και ποιό όχι στη «δική μας» συσκευή. Η αναβάθμιση απαιτεί την ολική επανεγκατάσταση του λειτουργικού κι αν αυτό απενεργοποιηθεί από τον χρήστη τότε μπορεί να ενεργοποιηθεί ξανά μόνο με ολική εγκτατάσταση των Windows 10.

Θυμίζει κάτι όλο αυτό το σκηνικό; Μήπως θυμίζει την γενικότερη προσπάθεια που διεξάγεται σ’ ολόκληρο τον δυτικό κόσμο για στέρηση της προσωπικής περιουσίας, ιδιαίτερα της ακίνητης; Είναι ή δεν είναι η ατομική ιδιοκτησία θεμέλιο της δυτικής ελευθερίας από την εποχή του διαφωτισμού; Είναι ή δεν είναι συνδεδεμένη η δυτική ελευθερία με την φιλελεύθερη οικονομία; Ποιοι φιλελεύθεροι λοιπόν συμπεριφέρονται σήμερα ως οι σκληρότεροι παλαιοκομμουνιστές και γιατί;

Μήπως όμως περισσότερο θυμίζει κάτι άλλο; Βλέπουμε την τάση: ο κάτοχος του κεντρικού software επιθυμεί να κατέχει το hardware που υποτίθεται ότι ανήκει στον χρήστη 100%. Αν όπου «hardware» και «software» βάλουμε αντίστοιχα το «σώμα» και το «πνεύμα» τότε τι έχουμε;

Ο συλλογισμός μπορεί να συνεχιστεί, καθώς στο θέμα εμπλέκεται η ρομποτική, η τεχνητή νοημοσύνη ai (artificial intelligence) και ο λεγόμενος «άνθρωπος 2.0» στον οποίο θα θεραπευτεί και η «αρρώστια» του θανάτου. Άρα, το θέμα «υποδούλωση» πρέπει να το βλέπουμε σε συνδυασμό με την «μετάλλαξη» του ανθρώπου και μάλιστα από ποιούς; από εκείνους που δεν πιστεύουν στην αθανασία του ανθρώπινου πνεύματος.

Σε τελική ανάλυση, το θέμα είναι υπαρξιακό. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ δεν ορίζεται με ενιαίο τρόπο, το ίδιο και η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του.