«ΕΛΛΗΝΑΣ» VS «ΓΡΑΙΚΟΣ»
Ποιος από τους δυο επαναστάτησε; Γιατί ο Υψηλάντης ονόμαζε «Έλληνες» τους Γραικούς, τους Σέρβους, τους Βούλγαρους; Γιατί το κράτος «Γραικία» ονομάζεται «Ελλάς» μόνον στο εσωτερικό του; Πώς με τόσους «Έλληνες» και τόσους «Φιλέλληνες» στο 1821 προέκυψε κράτος «LA GRÈCE»;
Η ελληνική -και πολύ περισσότερο η διεθνής- ιστορία, δεν συνηθίζει να αναλύει και να διερευνά τις δυο προσχηματισμένες και αντίθετες τάσεις που υπήρχαν στο ζήτημα της Ελληνικής Επανάστασης. Κρύβει με τον τρόπο αυτό, όχι μόνον τα αίτια και τους πραγματικούς πρωταγωνιστές της, αλλά και τις διεθνείς ζυμώσεις-εξελίξεις στις οποίες εντάσσονται τόσο η Αμερικανική όσο και η Γαλλική Επανάσταση. Όταν «οι φιλέλληνες» θεωρούνται μια τάση που προέκυψε μετά το 1821, τότε το ζήτημα του «επανελληνισμού του κόσμου» παύει να ταυτίζεται με την «αναγέννηση» και ο «διαφωτισμός» ερμηνεύεται κατά το δοκούν. Ωστόσο, η αιτία της συσκότισης οφείλεται κυρίως στη συνειδητή σιωπή της πλευράς που προκάλεσε -ή μάλλον, εκβίασε- την Επανάσταση το 1821 και πέτυχε ένα πρώτο αποτέλεσμα το 1829. Μια αναδρομή στον Κοραή του 1805 και στον Υψηλάντη του 1821 είναι ενδεικτική της ταυτότητας των δυο αντίπαλων τάσεων. Η ταυτότητα της Φιλικής Εταιρείας και η αποκρυπτογράφηση των συμβόλων είναι μια αναγκαία, αν και επίπονη οδός για το ποιον πραγματικά εκπροσωπεί ο Αλέξανδρος Υψηλάντης. Περισσότερα για τον αρχάριο εδώ.
Πώς από την «ανορθουμένη Ελλάδα» του 1813 φτάσαμε στην «ανεξάρτητη Γραικία» του 1833;
«Ελληνική μεταβολή»; «Ελληνική αναγέννηση»; «Φοίνιξ αναγεννώμενος»; «Ελληνική επανάσταση»; Ή μήπως … «Γραικική επανάσταση» και «Γραικική ανεξαρτησία»; Το συνολικό έργο του Ιωάννη Φιλήμονα (1834-1861), μαζί με την πρώτη (τυπικά) ελληνόφωνη ιστορία του Αμβρ. Φραντζή (1839) αναμένουν ακόμα την β΄έκδοσή τους, καθώς και την προσοχή των πανεπιστημιακών ιστορικών. Δεν είναι τα μόνα.
Το καραβάκι της ιστορίας 